NL (Geboren: 1968, Mumbai) Het overkwam vele kunstenaars van zijn generatie: toen Sunil Padwal de wens uitsprak om beeldende kunst te gaan studeren, ontmoedigde zijn vader hem met het schrikbeeld van de zwoegende kunstenaar die met moeite zou overleven. Met dat in gedachte besloot Padwal om het in de toegepaste kunsten te zoeken, een cursus die ironisch genoeg meer met reclame en verpakkingen te maken heeft dan met schilderen.
Na een basisstudie te hebben afgerond aan de J. J. School of Fine Art (1986) streefde Padwal naar een Bachelor of Fine Arts aan de J. J. Institute of Applied Art (1989). Hij was echter voorbestemd om het schildersleven te ontdekken. Naast zijn opleiding toegepaste kunsten bleef Padwal schilderen, veelal stiekem. Het was in deze periode, in 1993, dat Padwals heimelijke activiteit als kunstschilder werd ‘ontdekt’ en hij besloot om tegen de stroom in een expositie te organiseren.
Zijn werk draaide in die tijd ook om achtergelaten objecten, afgedankte deuren en ramen, waarop hij kraste en schilderde, om zo interessante structuren te produceren. En natuurlijk stelde hij destijds zijn ‘Denkende Man’ voor aan de wereld.
Aangemoedigd door de respons op zijn eerste expositie, die in 1993 door de RPG werd georganiseerd, verruilde hij zijn baan in de reclame om fulltime schilder te worden. Hij zou nooit meer omkijken. Een reeks exposities volgde, onder meer in Delhi en Mumbai. Ook nam hij deel aan solo- en groepsexposities over de hele wereld, waaronder shows in New York, Chicago, Singapore, Duitsland en Hongkong.
Padwal ontving de Communication Art Guild Award in 1990, en werd datzelfde jaar geprezen als veelbelovend, opkomend kunstenaar tijdens de Harmony-show. Hij ontving ook de Society, Young Achievers’ Award in 2004.
Onder zijn opdrachtgevers vinden we vele filmsterren, vooraanstaande schrijvers, muzikanten, en grote bedrijven. Zijn kunst in de openbare ruimte omvat onder meer: een muurschildering in Kala Ghoda, Fort, Mumbai, kunst op het Mumbai International Airport, en beeldhouwwerk in het New Delhi Metro station (Delhi Metro Airport Express Line station in New Delhi) Padwal wordt nog steeds geleid door een sterk gevoel voor design, waarmee hij het complexe multi-bewustzijn van de stedelijke jeugd probeert te verkennen.
Zijn schilderijen geven vaak gestalte aan zijn bezorgdheid over onderwerpen als nucleaire proliferatie, stedelijke angsten, en vervreemding, gepersonifieerd door een mysterieus, gezichtsloos karakter dat vaak in zijn werk verschijnt. De Denkende Man is Padwals hoofdfiguur, waarzegger en spreekbuis.
Ook al zijn z’n kenmerken vaak verscholen en is zijn mond verzegeld, toch belichaamt hij de sentimenten van alomtegenwoordige anonimiteit en duistere voorgevoelens in zowel de wereldwijde gemeenschap als in de individuele psyche. Padwal laat de exacte interpretatie van de intense aanwezigheid van het karakter open. Met gewaagde, zelfverzekerde eenkleurige paletten, zijn Padwals canvassen gelaagd en druipt de verf over zijn enigmatische beelden op een manier die suggereert dat hij zijn onderwerpen verbergt of het zwijgen oplegt.
Zijn oeuvre bestaat verder ook uit pop-achtig beeld dat licht en speels oogt maar ondertussen een krachtig, vaak donker statement maakt.
UK Like many artists of his generation, when Sunil Padwal expressed a desire to pursue a degree in fine arts, his father, imagined a struggling artist striving to make a living, and so he dissuaded him. With that in mind Padwal decided to pursue Applied Arts, instead, a course that ironically deals more with advertising and packaging rather than pure painting. After completing foundation course at J. J. School of Fine Art (1986) Padwal pursued a B.F.A at the J. J. Institute of Applied Art (1989). However he was destined to discover life as a painter and parallel to his education as an Applied Arts student, Padwal continued to paint, mostly secretly. It was during this time, in 1993, that Padwal’s closet activity as a painter was ‘discovered’ and he decided to have an exhibition against all odds. His work of the time also revolved around discarded objects, abandoned doors and windows, upon which he scratched and painted, producing interesting textures and of course he introduced the world to his ‘Thinking Man’. Encourage by the response to his first exhibition organized by the RPG in 1993, he quit his advertising job to pursue painting full-time and after that there was no looking back. A series of exhibitions followed: Padwal has had exhibitions in Delhi and Mumbai. He has also participated in solo and group exhibitions worldwide, including shows in New York, Chicago, Singapore, Germany, and Hong Kong.
He received the Communication Art Guild Award in 1990, and was felicitated showing promise as an emerging artist at the Harmony show in the same year. He also received the Society, Young Achievers’ Award in 2004. His patrons include many film personalities, eminent writers, musicians and leading business houses. His public art includes- Mural at Kala Ghoda, Fort, Mumbai, Artwork at Mumbai International Airport, Sculpture at New Delhi Metro station (Delhi Metro Airport Express Line station in New Delhi) Padwal is still guided by a strong design sensibility that seeks to explore the complex multi-consciousnesses of urban youth. His paintings often frame his anxiety on issues such as nuclear proliferation, urban angst and alienation, represented through a mysterious, faceless character that often makes an appearance in his paintings. The thinking Man is Padwal’s protagonist, soothsayer and mouthpiece, though often his features are obscured and his mouth is sealed, he exemplifies the ubiquitous anonymity and sense of foreboding that such a world imparts to the global community at large as well as to the individual psyche. Pawal leaves the specific interpretation of the character’s intense presence open, with bold, emphatic, single-color palettes, Padwal’s canvases are layered and drips the paint over his enigmatic images in a way that suggests the act of masking/silencing his subjects. His oeuvre also consists of pop imagery that looks bright and playful while making a strong and sometimes dark statement.