Tag: street art

ENGLISH text hereunder

Nederlandse tekst:
De zoektocht van Burry Buermans – van knipsels naar Kunst
Tekst: Kim Middelbosch

Als kind droomde Burry Buermans (1982) er al van om kunstenaar te worden.

“Mijn ouders vonden dat geen goed idee, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb altijd mijn dromen gevolgd. Ik hield van reizen en liftte van Canada naar Peru. Later ben ik naar India gereisd. Tijdens een trip in het Latijns-Amerikaanse Panama werd ik neergeschoten bij een overval. Deze ingrijpende gebeurtenis deed mijn levenslust enkel toenemen. Eenmaal terug in België werkte ik een tijdje als leerkracht en coördinator van een jeugddienst. Ik volgde geen artistieke studies, maar experimenteerde met verschillende kunstvormen.

 Ik vond echter nooit het juiste ding, tot 19 januari 2012. Een vriend vroeg me die dag of ik hem wilde helpen bij het maken van een collage. Op het moment dat ik begon te knippen kreeg ik een flashback. Ik was weer 6 jaar en zat in het huis van mijn ouders met een naald afbeeldingen uit te prikken, iets dat me urenlang bezig kon houden.

Die nacht op weg naar huis, nog steeds aan het nadenken over wat er net was gebeurd, kreeg ik een ongeluk en ben ik twee weken in het ziekenhuis beland. Het enige waar ik aan kon denken toen ik in het ziekenhuis lag, was de onafgemaakte collage in mijn rugzak. Ik besefte dat ik na bijna 25 jaar eindelijk mijn eigen stijl had ontdekt. Drie maanden later stopte ik met mijn baan in België en verhuisde ik naar Portugal om me te concentreren op het maken van mijn gedetailleerde papiercollages. Sindsdien woon ik nabij Lissabon met mijn Portugese liefde en onze twee kinderen, zoon Artur van 5 jaar en dochter Aya van 2 jaar.”

Hoe gaat het creatieve proces in zijn werk, hoe komen jouw ideeën tot leven?

“Er zijn 1001 manieren om collages te maken, maar meestal zijn de mijne zeer gedetailleerde handgesneden afbeeldingen in hetzelfde thema die ik combineer binnen een vaak contrasterende vorm. Om zo een afbeelding te maken die onmiddellijk herkenbaar is. Het is de specifieke vorm die de toeschouwer aanspreekt en meteen een bepaald idee oproept. Wanneer de kijker dichterbij komt, worden de details pas zichtbaar.

Ik houd van de drie verschillende stadia van mijn werk. Eerst het fantasiedeel, waarin ik het concept van mijn werken droom en visualiseer. Vaak raak ik geïnspireerd door wat ik op straat zie. Dan begint de schattenjacht en ga ik zoeken naar de specifieke beelden die ik in gedachten heb. Hiervoor schuim ik heel wat rommelmarkten, oude boekenwinkels en boekenbeurzen af.

Wanneer ik vind wat ik zoek, begint het meditatieve en ook een beetje het autistische gedeelte. Het kost veel tijd om alle afbeeldingen tot in het kleinste detail uit te snijden. Meestal wordt de helft van de afbeeldingen uiteindelijk afgedekt, maar voor mij is het mijn manier om respect te tonen voor de originele illustrator of fotograaf.

Het laatste deel is het meest creatieve gedeelte waarin ik alle afbeeldingen begin te puzzelen tot de voorbestemde vorm. In dat stadium probeer ik koppelingen te maken tussen de gebruikte afbeeldingen en ook een onderliggende boodschap of knipoog toe te voegen.”

Je neemt een 100-tal werken mee naar je eerste solo expositie in Amsterdam, CTRL CUT in GO Gallery, waaronder 40 werken uit de postzegelserie. Deze kleine werkjes zijn op wonderlijke wijze gecombineerd uit postzegels. Wat is de achtergrond van dit werk? “Ik ben behoorlijk impulsief en ongeveer 7 jaar geleden kocht ik drie bananendozen vol met zegelcollecties op een veiling in België. Geen idee waarom ik dat deed, mijn vrienden verklaarden me voor gek. Ik voelde echter heel sterk de neiging om ze te kopen, dus dat deed ik.

Ik raakte ze bijna twee jaar lang niet aan, tot de Olympische Spelen te Sochi in 2014. Ik wist namelijk dat ik een aantal Olympische verzamelzegels had en besloot een werk te maken om de anti-homowetgeving in Rusland te bekritiseren. (‘De 5e ring van Sotsji’). De collage zit vol symboliek en bevat postzegels vanaf de Olympische Spelen in nazi Duitsland van 1936 tot 1996.
Tijdens dit proces begon ik te spelen met een aantal van de postzegels en ontdekte verschillende mogelijkheden. Ik vind het een fantastische uitdaging om de perfecte match te vinden en collages met grappige, ironische of sarcastische afbeeldingen te maken.”

Het lijkt erop dat je meestal met traditionele collagematerialen werkt. Krantenknipsels, stripfiguren, stukjes gekleurd of met de hand gemaakt papier geplakt op een stuk papier of zelfs canvas. Gebruik je ook andere objecten, zoals foto’s of verf? “Ik werk inderdaad het meest met originele tekeningen uit oude boeken, tijdschriften en kranten, maar ik heb ook nog andere werken. Zo heb ik onlangs een kleine serie collages gemaakt met oude dia’s.

Daarnaast heb ik een mixed media collage “LOVE LIFE” gemaakt van gebruikte heroïnenaalden, pillen, een lepel, sigarettenpeuken en tegels uit een verlaten ziekenhuis. Tot nu toe heb ik geen andere techniek of materiaal in mijn papiercollages gemengd omdat ik de uniformiteit van het werk op zich leuk vind. Ik mix zelfs geen verschillende soorten papier in één werk om dezelfde textuur en glans overal te behouden. Elk ander materiaal dat in een werk wordt gebruikt, leidt af van de essentie en de eenvoud van de techniek die ik graag gebruik. Ik maakt ook nooit gebruik van kopieën of prints, waardoor het zoekproces bemoeilijkt wordt. Het werk wordt er echter des te interessanter door.

De afgelopen periode ben ik voor het eerst bezig geweest met 3D collages, waarbij konijnenschedels de basis vormden. Deze sculptuurtjes, Space Bunnies genaamd, neem ik ook mee naar Amsterdam.

De Spacebunny reeks kwam tot stand toen ik opmerkte dat de onderkaak van een konijnenschedel, die ik al enige tijd in mijn tuin had liggen, was doorgebroken en uitgezakt en ik er een ruimteschip in meende te herkennen. Ik ben meteen naar enkele restaurants in de buurt gereden om konijnenkoppen te halen, waarna ik ze thuis ging koken om ze te reinigen. Ik stond versteld van het aantal verschillende mogelijkheden waarmee ik de schedels terug in elkaar kon zetten zonder de link naar de ruimteschepen te verliezen.

Voor CTRL CUT in Amsterdam heb ik ook een nieuwe reeks paddenstoel collages gemaakt, waarbij ik afbeeldingen van een paddenstoelengids combineer met kleine figuurtjes uit postzegels. Eén van mijn persoonlijk favoriete werken is het werk ‘Paddo’s’ waarbij ik paddenstoelen gebruikte om een nieuwe paddenstoel op te bouwen.”

Hoe is het voor een Belgische kunstenaar om in Portugal te wonen en te werken? Waarderen de mensen je werk in de stad waar je woont? “Financieel is het niet eenvoudig geweest. Portugal is een land in crisis en als je niet over de juiste contacten beschikt, is het moeilijk om je werk te verkopen. Maar ik geloof echt dat het land veel kansen biedt die ik met beide handen grijp. Vanaf 2012 tot 2016 woonde ik in Lissabon, in die tijd hebben we een ruïne opgeknapt en nu wonen we op het platteland.

Een tijd geleden schreef ‘The Art Boulevard’ (een kunstenaarsplatform in Portugal en Spanje) een artikel over mij en mijn werk met de titel ‘Burry Buermans’ vernieuwing van de Portugese kunst’. Dat is een grote verantwoordelijkheid, maar ook een mooie waardering voor al het harde werk. Verder werd ik onder meer gevraagd om het logo van NOS Alive, het grootste muziekfestival van Portugal, te vernieuwen en maakte ik kunstwerken in verschillende uitgaansgelegenheden.  En sinds kort rijdt mijn eigen werk voorbij op een trein als advertentie.”

Heb je ook werken die een link hebben met Nederland? Of met Amsterdam?

“Jazeker…Zo ben ik twee jaar op zoek geweest naar een specifiek boek over kleurrijke exotische pijlgifkikkers, om ze te verwerken in de contouren van The Rolling Stones tong en dat boek vond ik uiteindelijk in Amsterdam. Pas toen kon ik het idee bevrijden, door het te realiseren. Zo’n proces kan soms frustrerend zijn, maar het is ook een belangrijk onderdeel van de manier waarop ik werk. Het is als een schattenjacht die me al heel lang bezig houdt. En gaat houden.

De afbeelding die ik gebruikte voor het maken van de flyer voor deze expositie is een detail van het werk ‘Tulpomania’ 70 x 70 cm. Ik had een zeer dik en wonderbaarlijk boek gekregen van mijn moeder over de geschiedenis van de tulp en ik wist meteen dat ik iets wilde doen met de prachtige afbeeldingen.

Stel dat we een echte ‘Burry Buermans’ mee naar huis willen nemen – aan wat voor prijzen moeten we dan denken? “De werken die ik exposeer in GO Gallery kosten tussen de 175 en 3000 euro. Soms is het moeilijk om afscheid te nemen…van de zeeën van tijd, het proces van creëren, de details. Ik verkoop toch ook een beetje mijn hart, ziel en zaligheid. Maar het is ook goed los te laten en ruimte te maken voor nieuwe dingen…  en uiteindelijk moet een kunstenaar ook gewoon zijn brood verdienen natuurlijk.

Tijdens de expositie in Amsterdam wil ik de bezoekers trouwens vergrootglazen geven, zodat ze écht gaan kijken en de tijd nemen om details te zien. En ik zou het liefst af en toe live aan het werk gaan in de GO Gallery, maar eens overleggen met Oscar en Farud.”

Wie is je favoriete kunstenaar en waarom? “Dat is een heel moeilijke vraag. Om eerlijk te zijn, weet ik niet veel over kunstgeschiedenis en probeer ik niet te veel beïnvloed te worden door andere artiesten. Er zijn zoveel getalenteerde mensen die hun eigen dingen doen. Ik denk niet dat ik een favoriete collagekunstenaar heb, maar ik houd wel heel erg van landschapskunstenaar Andy Goldsworthy vanwege zijn originele manier van gebruik van natuurlijke materialen en het geduld dat nodig is om een werk te maken dat soms maar heel kort zal bestaan. En beeldhouwer Maskull Laserre en Ron Meuck hebben verbazingwekkende vaardigheden en fantasie. De zeer strakke lijnen en collageachtige tekeningen van illustrator Kerby Rosanes zijn trouwens ook prachtig.

En verder houd ik veel van de hedendaagse straatkunstenaars, omdat straatkunst een toffe manier is om je werk de vrijheid te geven die het verlangt.”

Elke kunstenaar heeft een visie over zijn leven, hoe zit dat met jou? Een toekomstige samenwerking of iets dat je zou willen bereiken? Een droom of verlangen? “Als kind had ik vier dromen: theater spelen, een Trabant rijden, liften over de hele wereld en kunstenaar worden. Ik ben nu 36 jaar en ik heb ze allevier vervuld. Ik kan dus elke dag sterven met een grote glimlach op mijn gezicht…

Maar natuurlijk zijn er nog wel een heleboel dingen die ik met mijn werk wil bereiken.

Op mijn bucketlist staan nog een expositie buiten Europa, een enorme collagemuurschildering maken en momenteel ben ik druk bezig met de ontwikkeling van een kunstproject rond de dood. Ik ben zelf deel van een identieke tweeling, maar mijn tweelingbroer stierf één maand voor de geboorte. Ik ben dus letterlijk met de dood geboren en wellicht dat ik me daarom zeer comfortabel voel met dit thema. Voor dit project ben ik volop bezig met het omvormen van een lijkwagen en het personaliseren van lijkkisten en urnes. Het idee broeit om hiervan een documentaire te maken en er mee rond te reizen.

Wie heeft je werk tot vandaag ondersteund? Ik krijg veel steun van mijn vrouw en kinderen. Mijn kinderen zijn nog jong, maar herkennen mijn werk op straat. Daarnaast heb ik een zeer goede, kritische vriend die me scherp houdt en me helpt met grotere projecten.

Verrassend genoeg kwam de meeste aanmoediging echter van een dame die me op een ironische manier vroeg “Dus jij denkt dat je een groot kunstenaar gaat worden of zo?” Waarop ik zelfverzekerd antwoordde met: “Ja, dat denk ik”. Ze had dit antwoord helemaal niet verwacht. Kunstenaar worden was de enige droom die ik bijna had opgegeven, maar nu ik eindelijk mijn eigen stijl heb gevonden, zal ik dat nooit meer laten gebeuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ENGLISH TEXT

The search of Burry Buermans – from clippings to Art
Text: Kim Middelbosch

As a child, Burry Buermans (1982) dreamed of becoming an artist.

 “My parents did not think that was a good idea, but the blood creeps where it can not go. I have always followed my dreams. I loved traveling and hitchhiked from Canada to Peru. Later I traveled to India. During a trip in the Latin American Panama I was shot in a robbery. This radical event only increased my zest for life. Once back in Belgium, I worked for a while as a teacher and coordinator of a youth service. I did not follow artistic studies, but experimented with different art forms.

However, I never found the right thing, until January 19, 2012. A friend asked me that day if I wanted to help him in making a collage. At the moment I started to cut, I got a flashback. I was 6 years old and was in the house of my parents with a needle to punch out images, something that could keep me busy for hours.

That night on the way home, still thinking about what had just happened, I got an accident and I ended up in hospital for two weeks. The only thing I could think about when I was in the hospital was the unfinished collage in my backpack. I realized that after almost 25 years I had finally discovered my own style. Three months later I stopped my job in Belgium and moved to Portugal to concentrate on making my detailed paper collages. Since then I live near Lisbon with my Portuguese love and our two children, son Artur of 5 years and daughter Aya of 2 years. ”

How does the creative process work, how do your ideas come to life?

“There are 1001 ways to make collages, but mostly mine is very detailed hand-carved images in the same theme that I combine in an often contrasting form. To make an image that is immediately recognizable. It is the specific form that appeals to the spectator and immediately evokes a certain idea. When the viewer comes closer, the details only become visible.

I like the three different stages of my work. First the fantasy part, in which I dream and visualize the concept of my work. I often get inspired by what I see on the street. Then the treasure hunt starts and I search for the specific images that I have in mind. For this I foam a lot of flea markets, old bookshops and book fairs.

When I find what I am looking for, it starts meditative and also a bit the autistic part. It takes a lot of time to cut out all the images down to the smallest detail. Usually half of the images are eventually covered, but for me it is my way to show respect for the original illustrator or photographer.

The final part is the most creative part in which I start puzzling all the images to the predetermined form. At that stage I try to make links between the images used and also to add an underlying message or wink. ”

You will take 100 works to your first solo exhibition in Amsterdam, CTRL CUT in GO Gallery, including 40 works from the stamp series. These little works are miraculously combined from stamps. What is the background of this work?

“I am pretty impulsive and about 7 years ago I bought three banana boxes full of stamp collections at an auction in Belgium. No idea why I did that, my friends declared me crazy. However, I felt very strongly about buying them, so I did.

I did not touch them for nearly two years, until the Olympic Games in Sochi in 2014. I knew that I had a number of Olympic collection stamps and decided to make a work to criticize the anti-gay legislation in Russia. (‘The 5th Ring of Sochi’). The collage is full of symbolism and contains stamps from the Olympic Games in Nazi Germany from 1936 to 1996. During this process I started playing with a number of stamps and discovered different possibilities. I find it a fantastic challenge to find the perfect match and make collages with funny, ironic or sarcastic images”.

It seems that you usually work with traditional collage materials. Newspaper clippings, cartoon characters, pieces of colored or handmade paper glued on a piece of paper or even canvas. Do you also use other objects, such as photographs or paint?

“I work most of all with original drawings from old books, magazines and newspapers, but I also have other works. For example, I recently made a small series of collages with old slides.

I also made a mixed media collage “LOVE LIFE” made of used heroin needles, pills, a spoon, cigarette butts and tiles from an abandoned hospital. So far, I have not mixed any other technique or material in my paper collages because I like the uniformity of the work in itself. I do not even mix different types of paper in one work to keep the same texture and gloss everywhere. Any other material used in a work distracts from the essence and simplicity of the technique that I like to use. I never use copies or prints, making the search process difficult. However, the work becomes even more interesting.

For the first time I have been working on 3D collages for the first time, where rabbit skulls formed the basis. I also take these sculptures, called Space Bunnies, to Amsterdam.

The Spacebunny series came about when I noticed that the lower jaw of a rabbit skull, which I had been lying in my garden for some time, had broken and sagged and I thought I recognized a spaceship in it. Immediately I drove to a few restaurants in the neighborhood to get rabbit heads, after which I started cooking them at home to clean them. I was amazed by the number of different possibilities with which I could put the skulls back together without losing the link to the spaceships.

For CTRL CUT in Amsterdam I also made a new series of mushroom collages, where I combine images of a mushroom guide with small figures from stamps. One of my personal favorite works is the work ‘Mushrooms’ in which I used mushrooms to build a new mushroom. ”

How is it for a Belgian artist to live and work in Portugal? Do people appreciate your work in the city where you live?

“It has not been easy financially. Portugal is a country in crisis and if you do not have the right contacts, it is difficult to sell your work. But I really believe that the country offers many opportunities that I grab with both hands. From 2012 to 2016 I lived in Lisbon, in that time we have refurbished a ruin and now we live in the countryside.

Some time ago, ‘The Art Boulevard’ (an artists ‘platform in Portugal and Spain) wrote an article about me and my work with the title’ Burry Buermans ‘renewal of Portuguese art’. That is a big responsibility, but also a nice appreciation for all the hard work. I was also asked to renew the logo of NOS Alive, the biggest music festival in Portugal, and I made artworks in various entertainment venues. And recently my own work has passed on a train as an advertisement”.

Do you also have works that have a link with the Netherlands? Or with Amsterdam?

“Yes, for example, I spent two years looking for a specific book about colorful exotic poison dart frogs, to process them in the contours of The Rolling Stones Tongue, and I finally found that book in Amsterdam. Only then could I free the idea by realizing it. Such a process can sometimes be frustrating, but it is also an important part of the way I work. It is like a treasure hunt that has been keeping me busy for a long time. And will keep it.

The image that I used to make the flyer for this exhibition is a detail of the work ‘Tulpomania’ 70 x 70 cm. I had received a very thick and wonderful book from my mother about the history of the tulip and I knew immediately that I wanted to do something with the beautiful images.

Suppose we want to take a real ‘Burry Buermans’ home – what kind of prices should we think?
“The works that I expose in GO Gallery cost between 175 and 3000 Euros. Sometimes it’s hard to say goodbye … of the seas of time, the process of creating, the details. I also sell my heart, soul and happiness a little bit. But it is also good to let go and make room for new things … and in the end an artist also has to earn his living of course.

During the exhibition in Amsterdam, I want to give the visitors magnifying glasses, so they really go and take the time to see details. And I would prefer to go live to the GO Gallery occasionally, but I would like to discuss with Oscar and Farud”.

Who is your favorite artist and why?
“That is a very difficult question. To be honest, I do not know much about art history and I try not to be too influenced by other artists. There are so many talented people who do their own things. I do not think I have a favorite collage artist, but I really love landscape artist Andy Goldsworthy because of his original way of using natural materials and the patience that is needed to create a work that sometimes only lasts for a short time. And sculptor Maskull Laserre and Ron Meuck have amazing skills and imagination. The very clean lines and collage-like drawings by illustrator Kerby Rosanes are also beautiful.

And I also love the street artists today, because street art is a great way to give your work the freedom it desires”.

Every artist has a vision about his life, what about you? A future collaboration or something that you would like to achieve? A dream or desire?

“As a child, I had four dreams: playing theater, riding a Trabant, hitchhiking around the world and becoming an artist. I am now 36 years old and I have completed them all four. So I can die every day with a big smile on my face …

But of course there are still a lot of things that I want to achieve with my work.

On my bucket list there is an exhibition outside Europe, creating a huge collage mural and I am currently working on the development of an art project around death. I am part of an identical twin, but my twin brother died one month before birth. So I was born literally with death and that is why I feel very comfortable with this theme. For this project I am fully occupied with transforming a hearse and personalizing coffins and urnes. The idea is to make a documentary of this and travel around with it.

Who has supported your work until today?

“I get a lot of support from my wife and children. My children are still young, but I recognize my work on the street. In addition, I have a very good, critical friend who keeps me sharp and helps me with larger projects.

Surprisingly, however, most of the encouragement came from a lady who asked me in an ironic way “So you think you’re going to be a great artist or something?” To which I answered confidently with: “Yes, I think so”. She had not expected this answer at all. Becoming an artist was the only dream I had almost given up, but now that I have finally found my own style, I will never let that happen again”.

Facebook: www.facebook.com/Burrycollage
Instagram: www.instagram.com/burry_buermans
Website: www.burry.be